Deze daad is een daad van afgoderij in Islam. Het is de kleinere vorm ervan. Kleine Shirk staat ook wel bekend als Shirk Asghar. Het betreft daden die naar grote Shirk leiden. Dus het verdiend de aandacht en zorgen om ervan weg te blijven.
Kleine Shirk doet in tegenstelling tot grote Shirk een moslim niet uit de religie treden. Kleine Shirk is een vorm van afgoderij in Islam.
Mocht een persoon kleine Shirk hebben verricht en ermee komen te sterven, dan is het aan Allah om diegene te vergeven. De kans om vergeven te worden is er dan dus wel bij kleine Shirk. Maar bij grote Shirk is het onvergeefbaar als diegene ermee komt te sterven zonder berouw te hebben getoond.
Berouw (Tawbah) dient aan de voorwaarden te worden voldaan. Die zijn oprechte spijt, zich van de zonde distantiëren en intentie om ervan weg te blijven in toekomst.
Het zweren bij iets of iemand anders dan Allah is kleine Shirk. Vaak komen we deze situaties tegen wanneer een ander bijvoorbeeld: op zijn moeder zweert, op de graf, of op iemands leven. Deze daden plaatsen een moslim niet buiten de religie, maar het is alsnog een van de meest grote zondes.
Saeed ibn 'Ubaydah zei: Ibn Umar hoorde een man zweren: "Nee, ik zweer bij de Ka'bah." Ibn Umar zei tegen hem: Ik hoorde de Boodschapper van Allah ﷺ zeggen: hij die bij iemand naast Allah zweert heeft Shirk gepleegd.
(Sunan Abu Dawud Boek van Zweren Hadith 3251)
Overgeleverd 'Abdullah: De Profeet zei: Wie een eed aflegt, moet bij Allah zweren of zwijgen. (d.w.z. Hij moet niet anders zweren dan bij Allah.)
(Sahih Bukhari het boek van getuigen Hadith nr. 2679)
De Boodschapper van Allah (ﷺ) vond 'Umar al-Khattab in een karavaan terwijl hij zweerde op zijn vader. Dus hij zei: Allah verbiedt u om te zweren bij voorouders. Als iemand zweert, moet hij bij Allah zweren of zwijgen.
(Sunan Abu Dawud 3249)
De Koran is het Woord van Allah en daarom kan erop gezworen worden. Intentie om op Allah's Woord te zweren is wel vereist. Wanneer een persoon het slechts vanwege het Heilige Boek doet, dan pleegt deze moslim kleine Shirk.
Het is een innovatie om de hand op de Koran te plaatsen, en op die manier te zweren. Die daad kent geen oorsprong in Islamitische bronnen.
Dit is een daad waarbij goede daden worden verricht om geprezen te worden door anderen. Het is een daad van huichelarij, die zowel in de grote als kleine vorm voor komt.
Het verrichten van aanbiddingen dient slechts voor Allah gedaan te worden. Het is Ar-Riyaa om aanbiddingen te doen om door anderen gezien te willen worden. Die aanbidding wordt dan ook niet geaccepteerd.
"Wat ik het meest vrees voor jullie is Ar-Riyaa. Allah zal op de Dag des Oordeels zeggen wanneer Hij de mensen voor hun daden loont: Ga naar diegenen voor wie je Ar-Riyaa hebt gedaan in de wereld en kijk of je de beloning bij hen zou vinden."
(Musnad Ahmad (5/428, 429))
Het dragen van amuletten kan een vorm van kleine shirk zijn. Sommigen dragen steentjes en bepaalde talismannen en geloven dat Allah hen daarmee zal bijstaan en helpen.
Een bekende amulet is de blauwe oog dat wordt gedragen om 'Ayn mee af te stoten. Een ander bekende amulet is de zogeheten Hand van Fatima waarbij er bescherming mee wordt gezocht van het kwade.
Wie een amulet draagt en hiermee gelooft beschermd of geholpen te worden zonder dat het van Allah komt, begaat grote shirk.
Echter moet gezegd worden dat Taweedh een uitzondering is en (of Taweez) geen kleine shirk. Dit werd namelijk gepraktiseerd door onder Sahaba en geleerden als Imam Ahmad als een vorm van Ruqyah.
رأيت أبي يكتب التعاويذ للذي يصرع، وللحمى لأهله وقراباته، ويكتب للمرأة إذا عسر عليها الولادة، في جام أو شيء لطيف، ويكتب حديث ابن عباس، إلا أنه كان يفعل ذلك عند وقوع البلاء، ولم أره يفعل هذا قبل وقوع البلاء، ورأيته يعوذ في الماء ويشربه المريض، ويصب على رأسه منه، ورأيت أبي يأخذ شعرة من شعر النبي -صلى الله عليه وسلم- فيضعها على فيه يقبلها، وأحسب أني قد رأيته يضعها على رأسه أو عينه، فغمسها في الماء ثم شربه، يستشفي به، ورأيته قد أخذ قصعة النبي -صلى الله عليه وسلم- بعث بها إليه أبو يعقوب بن سليمان بن جعفر فغسلها فيجب الماء، ثم شرب فيها، ورأيته غير مرة يشرب من ماء زمزم يستشفي به، ويمسح به يديه ووجهه.
[مسائل عبد الله 1622]
Abdullah ibn Ahmad overleverde:
Ik zag mijn vader een taweedh (amulet) schrijven voor degenen die werden getroffen door epilepsie of bezetenheid door djinn, en voor koorts, voor zijn familie en verwanten.
Hij zou ook voor een vrouw schrijven als zij moeilijkheden ondervond bij de bevalling, in een kom of iets delicaats. Hij schreef (Dhikr en koranverzen - zoals vermeld in) de hadith van Ibn Abbās, maar hij deed dit alleen nadat de beproeving (moeilijkheden bij de bevalling) had plaatsgevonden; ik heb hem dit niet zien doen vóór de beproeving.
Ik zag hem ruqya doen over het water, en dat de zieken ervan dronken, en bij sommigen werd het over hun hoofden gegoten.
Ik zag mijn vader een haar van de Profeet (ﷺ) nemen, het op zijn mond plaatsen en kussen, en ik geloof dat ik hem het ook op zijn hoofd of oog zag plaatsen. Vervolgens dompelde hij het in water en dronk de water, op zoek naar genezing.
Ik zag hem de kom van de Profeet (ﷺ) nemen, die hem was gestuurd door Abū Yaʿqūb bin Sulaymān bin Jaʿfar, en hij waste het, en dronk er toen uit. \
Ik zag hem meerdere Zamzam-water drinken, op zoek naar genezing, en hij veegde zijn handen en gezicht ermee af.
[Masaail Abdullah 1622]
Abu Athari schrijft over basisprincipes binnen de Islam. Hij zet zijn kritische en goed onderzochte wijze in om de correcte kennis te verspreiden.
Zit je met vragen waar je graag een antwoord op wilt krijgen? Stel jouw algemene of specifieke vraag over de Islam. We staan voor je klaar en geven je binnen 48 uur antwoord.
Vraag stellen
